Hout moet (Daniel Lohues)

Dat dagje downhill heeft er behoorlijk ingehakt bij de familie Reefman. We lagen al op tijd onder de wol. Vermoeid. Daar komt deze ochtend nog wat spierpijn bij. In de handen, de armen en de zwakke schoudertjes van pa en Ma. Maar met name in de bovenbenen. Niet van het trappen maar van het staan op de trappers.

We worden wel wakker door de warmte van de zon die op de tent staat te branden. Lekker rustig ontbijten en dan rijden we even naar Sveg, een stadje dichtbij. Even wat eten en op de terugweg langs een krachtcentrale bij een stuwmeer. We hopen op nog wat mooie stukken “kienhout”. Hout dat al zo lang in het water heeft gelegen dat het prachtige vormen heeft aangenomen en een mooie grijze kleur heeft gekregen.

We worden verrast door een grote hoeveelheid. De beperkte ruimte, of eigenlijk geen ruimte in de auto maakt dat we streng moeten selecteren. Alleen de mooiste stukken kunnen mee. Ik neem aan dat dat wel mag want men stookt er hier aan de kant van het water vuurtjes mee.

Eenmaal op de camping bekruipt me het gevoel dat we onze hand toch hebben overspeeld. De lege dakkoffer is al behoorlijk gevuld. We zullen heel creatief moeten inpakken als we hier vertrekken.

Aan het eind van de dag de barbecue aan en dan koelt het al weer snel af.

Tent dicht en kaarten. Gezellig.