Bos

Zeau. Vandaag even 600 kilometer door het bos gereden.

Mooi op tijd aan de bak, om 9.15 snorde de Volvo aan. Even het pasje van de slagboom inleveren en dan naar Ostersund.

Niet veel beleefd. Niet veel te schrijven. Wel weer heel veel rendieren op de weg.

Om 5 uur komen we aan op de camping. We twijfelen, een stadscamping. Uiteindelijk vinden we een goede plek.

In de avond maken we plannen. We gaan morgen weer verder naar Lofsdalen. In een mooi gebied. We zijn nu eenmaal niet in Zweden om op een stadscamping te staan. Nog lekker een paar dagen de natuur in.


Reacties

  1. Janny27 juli 2017 om 13:12

    Jullie zijn al een heel eind zuidelijker. Nog ruim een week. De tijd vliegt. Geniet er nog even van met elkaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Janny27 juli 2017 om 13:14

    Wat prachtig, zo n grote kudde op de weg.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Man man man

Goed, waar zal ik eens beginnen. Vorige verhaaltje gelezen? Dan weet je dat de Volvo wat probeempjes had. De wervelklep bleek uiteindelijk niet de oorzaak van het lawaai. Wel kapot, dus vervangen. Het geluid kwam van een klepperende multiriem, wat weer veroorzaakt werd door een defecte vrijloop-poulie van de dynamo. Ook even de olie en het oliefilter laten verversen. Onthoud dat even! Als ik dan op donderdagochtend, de dag van vertrek, nog een laatste boodschap doe, valt mijn oog op een zilverkleurig dingetje in de rechtervoorband. Tuurlijk, een dikke schroef. Dus op zoek naar een garage die net zoveel haast heeft als ik. Gevonden en om 2 uur is de auto weer thuis. Het inpakken kan beginnen. Mijn hemel, hoe ga ik dat doen? De creativiteit moet uit mijn tenen komen, maar het zit er allemaal in. Nou, niet alles. De kofferbak verhoger met daaronder 2 lades blijft achter in Nederland. Dat leidt tot de conclusie dat alles wat ik had bedacht om de reis zo comfortabel mogelijk ...
Meer lezen

Skibotn

Gaan jullie nu weg, vraagt de Russisch ogende dame achter de receptie. Net nu het mooie weer eraan komt. Het leek wel winter, de afgelopen dagen. Ik glimlach en vertel dat we weer naar het zuiden gaan. Ze grapt dat er, vanaf daar, niet veel anders op zit. Ze heeft gelijk. We vertrekken van de meest noordelijk gelegen camping ter wereld. Tenminste, dat is hun eigen claim. Tsja, dat weer. Het was koud en met name de eerste dag waaide het hard. Er was mist. En motregen. Beetje pech. Of….. Beetje geluk. Hoort in een omgeving als deze niet een beetje onstuimig weer? Dat het een beetje schuurt en jeukt. Dat het een beetje afzien is en dat je elkaar aankijkt en zegt, we hebben het wel gered. Dat is natuurlijk niet ieders idee van vakantie. Dat snap ik. Ik had gezegd dat het geen survivaltocht zou worden. Dat was het ook niet maar het schurkt er wel tegenaan. Gisteravond heb ik even staan foto’s maken van rendieren die over de camping trokken. Zonder muts. Dat was koud en dan ben je n...
Meer lezen