Kamperen

Potverdorie. We worden nog eens echte kampeerders. Je weet wel. Die gasten die gretig gebruik maken van de keuken en de eetruimte die de meeste campings bieden. We ontbijten vanmorgen in de eetruimte. 36 stoelen staan er aan lange tafels. De ruimte getuigt van veel gezelligheid in het winterseizoen, als hier de vaste gasten na een dagje wintersport de kou van zich af jagen. Wijnglazen, kerstverlichting, gezelschapsspelletjes en waxinelichtjes. Leuk.

Voor ons lekker handig. Ruimte, de koelkast dichtbij en een fornuis voor water en koffie.

We drinken nog een extra bakkie in de tent voordat we op pad gaan. Niks gepland.

We rijden even naar Sörvatsjon, zien wat rendieren en gaan boodschappen doen.

Na de lunch in de late namiddag, het is al 3 uur, gaan we even wandelen. Ook Lofsdälen heeft naast de piste een uitgebreid netwerk van wegen met daaraan “tomter”, vakantiehuisjes. Op het hoogste punt parkeren we en lopen we naar boven. Wat een korte wandeling had moeten worden wordt uiteindelijk de beklimming van het skigebied. Het is lekker weer maar in de verte hangen buien. Het prachtige uitzicht is weer overweldigend. De talloze rendieren maken het plaatje compleet. Rustig aan naar beneden en dan even in de tent relaxen. De kinderen kaarten en Renate en ik lezen de boeken uit.

Dan is het tijd om te eten. Het eerdergenoemde kienhout bezorgt me kopzorgen. Waar laten we het? Als we erin slagen de bovenste rolbak leeg te maken in de achterbak dan kan het lukken.

We begeven ons weer naar de eetruimte bij de keuken.

We hebben de etensvoorraad niet meer nodig. We gaan naar bewoond gebied. Dus wagen we de blikken spaghetti met knakworst eraan. Die staan het meest in de weg. Dan is de bak bijna leeg.

Dat wordt geen succes. Wellicht als je heeeel veel honger hebt maar de spaghetti is te gaar en de worst is geen worst. Tot onze grote verrassing zitten er in blik 2 geen worstjes maar gehaktballetjes tussen de spaghetti-dribbeldra. Gatverdamme.

Snel nog even 3 chorizoworstjes in de pan met brood. We hebben genoeg gehad. Hier denken we nog wel een keer aan terug.

In de eerder genoemde ruimte (we zijn niet weg te slaan daar) smeren we brood voor morgen.

De avond valt en we doen een spelletje. Voelt als de laatste avond terwijl we nog wel wat kilometers voor de boeg hebben.

Härjedalen was geweldig!